Adapting back to normal life

Bedankt voor alle reacties!

Na het laatste korte bericht vanuit Johannesburg (waar ik in een electronicazaak werd weggestuurd toen ik een berichtje voor deze blog typte) nu een iets uitgebreidere update. We zijn inmiddels al weer een paar dagen terug in Nederland en de cultuurshock is enorm, maar ik ben een ervaring rijker!

Africa is ongelofelijk mooi, de mensen zijn ontzettend vriendelijk en gastvrij maar het is ook een continent van tegenstellingen en de cultuur en omgeving is erg anders in vergelijking met Nederland. Zo loop je namelijk door de bush in Africa, zie je achter elke boom een olifant en word je wakker met aapjes om je heen en nog geen etmaal later lig je in je eigen Nederlandse bed, regent het (pas dan weet je dat je echt in NL bent..) en kijken mensen raar op als je in de winkel komt en iemand in het Engels begroet of de prijs omrekent naar Zambiaanse Kwacha i.p.v. andersom. Dit zijn alleen nog maar een paar praktische dingen, maar de levensstijl van de mensen daar en van hier is zo anders, de gastvrijheid is ingeruild voor de zakelijke, directe stijl van leven in NL en zo kan ik nog wel even doorgaan met verschillen.

Nu ik weer terug ben, geconstateerd heb dat er op de Veluwe geen olifanten of krokodillen in het wild rondlopen, de spinnen hier een stuk kleiner zijn (Lilian, dank voor het vangen van de grotere Zambiaanse exemplaren!) en de wegen niet bestaan uit grote gaten begin ik wat meer te waarderen wat ik altijd voor normaal heb gezien. De gaten in de wegen mis ik echter wel, het hobbelen achterin de pick-up was heerlijk en toen het vliegtuig wat last van turbulentie had voelde dat ongeveer hetzelfde als achterin de pickup op weg naar de villages. De olifanten kan ik nog eens in de dierentuin bekijken en hoewel de Zambianen erg verbaasd waren dat er in Nederland geen olifanten in het wild leven, ben ik blij dat ze achter een hek zitten want oog in oog met een (boze) olifant op nog geen meter afstand was eens, maar liever niet nog een keer…

Tijd om alles te verwerken wat ik gezien, gehoord en ervaren heb heb ik nog niet gevonden. Vandaar dat de verhalen over de afgelopen twee weken nog niet hierop staan, deze volgen in de komende weken. Voor wie niet zo lang kan wachten, vraag me er gerust naar of kom een keertje langs om (een deel van) de ±20.000 foto’s van de hele groep te bekijken!

Voor nu ga ik me richten op het normale leven dat morgenochtend weer begint en ga ik uitzoeken of het haalbaar is om een keer terug te gaan naar Koti ni Eden, want dat mijn hart in Africa ligt daar ben ik inmiddels zeker van! De gastvrijheid van de Zambianen was fantastisch en aan onze tijd op het trainingscenter heb ik een aantal leuke internationale contacten overgehouden, dus hopelijk komt daar een vervolg op in de (nabije?) toekomst…

Tot binnenkort met de eerste verhalen!