Pakjesavond in Engeland

Het is vrijdagmiddag, half zes geweest. Achter een computerscherm op de vierde verdieping van een statig gebouw met als uitzicht door het dakraam een gitzwarte lucht (het is hier immers al voor 16:00u donker!) zit ik te wachten tot mijn laatste test voor vandaag klaar is – nog meer dan een uur te gaan. In Nederland viert menigeen vanavond Sinterklaas, maar London kent alleen Kerst als decemberfeest, geen Sinterklaas. Hoewel… mannen in jurken lopen er hier wél genoeg, alleen de mijter is verruild voor andere hoofddeksels. In de buurt waar ik verblijf is een grote, multiculturele moslimgemeenschap inclusief eigen moskee en school. Vanmorgen op weg naar de metro kwam ik weer enkele leerlingen van deze school tegen: een groep jongens van zo’n 12 jaar oud, gekleed in lange, witte jurken, met daaronder hun jeans. Al brabbelend in een taal waar ik geen touw aan vast kan knopen, lopen ze net als ik door de supermarkt op zoek naar een lunch voordat ze naar school gaan. We zijn niet de enige hier en tussen alle mannen-in-jurken en vrouwen-waarvan-alleen-ogen-zichtbaar-zijn loop ik naar de altijd vriendelijke kassajuffrouw – de enige tot nu toe die meer zegt dan alleen het aantal ponden dat ik moet betalen. Ik loop op een Londons tempo de supermarkt uit, in de richting van de metro en zie daar enkele mensen die ik de afgelopen week iedere ochtend ben tegengekomen. Een oudere vrouw, voorzien van hoofddoek met aan haar hand een klein meisje van hoogstens vier jaar, ook met een hoofddoek. Haar knalroze hoofddoekje fungeert voornamelijk als muts tegen koude oren, daar hij half scheef gedraaid is en het haar er aan alle kanten onderuit komt. Zowel de – naar ik aanneem oma – als het kleine meisje kijken niet bepaald gelukkig uit hun ogen, terwijl het toch een mooie dag is. De zon schijnt, de lucht is strakblauw – als je om de schapenwolkjes heen kijkt – en het is vrijdag: bijna weekend! Ik zou graag eens willen zien wat er in hun hoofden omgaat… lopen ze zo hard omdat het bijna half negen is en de school begint? Gaan ze eerst nog langs de moskee om te bidden en zijn ze bijna te laat? Ik weet het niet, maar vind het wel intrigerend. Wie weet kom ik ze maandag wel weer tegen...

Andere mensen die ik veel tegenkom in deze buurt zijn zwervers en bedelaars. Vanavond maar gestopt met tellen toen ik er vijf zag zitten en nog geen honderd meter van de metro-uitgang was. Daarna nog zeker drie half-dronken mannen gehad die vroegen of ik nog een kwartje had (20 pence, met wisselkoers een kwartje dus). Volgende week maar eens wat los kleingeld in een jaszak stoppen, want een portemonnee moet je vooral goed verstoppen als je over straat loopt, net als je telefoon. Verder is het heel veilig hier hoor, voel me alleen best wel eens bekeken worden als blanke, blonde vrouw in deze multiculturele wijk. Daarentegen voel ik me prima thuis bij LSHTM, waar ik nota bene de hele dag omgeven ben door mensen uit alle windstreken, en vooral met een aantal Afrikaanse collega's kan ik het goed vinden. Het is erg interessant om te horen waar zij vandaan komen, wat ze voor projecten doen momenteel – allemaal gerelateerd aan malaria op mijn afdeling – maar ook om culturele dingen uit te wisselen. Het hele probleem met zwarte Piet maar even achterwege gelaten, want aan iemand uit Uganda of Nigeria is ons hele Sinterklaasfeest moeilijk uit te leggen! Daarentegen weet ik een beetje hoe het leven in een Zambiaanse “village” eruit ziet, maar heb geen idee wat het is om dag in, dag uit te leven in een Ugandese village of Nigeriaanse stad en dan ineens de kans te krijgen om te studeren en uiteindelijk in London te komen wonen en verder te studeren/werken! Erg interessante gesprekken in het lab gehad hierover de afgelopen week, tijdens het harde werken en vele wachten.

Het is inmiddels half zeven geweest, dus tijd om de laatste resultaten te bekijken voor deze week: maandag starten we van voren af aan en vergeten we maar gauw alle-op-één-na negatieve testresultaten van deze week. Nieuwe ronde, nieuwe kansen! Gelukkig is het eerst tijd voor een weekend in London! Vorig weekend op visite geweest bij Lisa die ik in Zuid-Afrika heb leren kennen, heerlijk om haar na 6 maanden weer te zien! Dit weekend een beetje bijkomen, meer dan 40 uur gewerkt deze week en dat hakt er wel een beetje in bij deze student ;-) Morgen ook bijpraten met een medebioloog uit Nijmegen, die momenteel in Cambridge stage loopt. Leuk om wat bekende gezichten hier te zien! Zondag weer een dag kerkshoppen: kerstzangdienst in de Zuid-Afrikaanse Gemeente, daarna nog 1 of 2 diensten van Hillsong meepakken en gezellig wat drinken met een vaste groep mensen tussen de diensten door!

Fijn weekend allemaal!